Over mij

Mijn naam is Ninette en ik woon met echtgenoot Patrick en hond in Norg (Drenthe). Wij hebben 2 volwassen dochters. Al mijn hele leven ben ik gek op dieren.

Vanaf mijn elfde kreeg ik mijn eerste hond: dwergpoedel Nucia. Hoe geweldig: een eigen
hond! We deden van alles: verstoppertje spelen, ik leerde haar “kunstjes”, ik maakte bijvoorbeeld hindernisjes in de tuin waarover zij en ik konden springen. We waren heel hecht en groeiden samen op.

Kort voor mijn afstuderen heb ik mijn tweede hond gekocht: een Duitse staande pup.
Ik vond het verrijkend: samen met de jonge Izmer op pad te gaan. Álles werd veel leuker: wandelen, vakantie vieren, op bezoek gaan, Izmer mee als ik in het bos ging paardrijden enz.

Na Izmer hebben mijn echtgenoot en ik gekozen voor een ander ras: een labrador. Als pup kregen we Iloy. Iloy was voor ons een fantastische hond die zeer geschikt zou zijn geweest als hulphond. Hij was ontzettend gemoedelijk, lief en evenwichtig in de meest uiteenlopende situaties. Bij ons in de buurt was hij een graag geziene buurtgenoot. Prachtig om te zien hoe hij anderen, jong maar ook oud, tegemoet trad. Hij zocht enthousiast mensen op waarbij het kon en werd meer afwachtend bij mensen die bijvoorbeeld bang waren. Het leek alsof hij de situatie feilloos aanvoelde. Een kameraad was Iloy voor het hele gezin,
zelfs voor ons konijn Bubbels. Na Iloy (als bejaarde hond in laten slapen) wisten we zeker dat we weer een labrador wilden.

                                                                                                                     @Heidstrafotografie

We hebben zorgvuldig een pup uitgezocht. Luca werd ons nieuwe gezinslid. En dat is hij nu nog steeds. Als pup was Luca snel overprikkeld, zeer lief (zacht), afwachtend óf juist ineens zeer onbesuisd. Zo heel anders dan Iloy, onze vorige labrador. Als jonge hond werd dit lastig voor hem zelf én voor mij. Vaak “vergat” hij dat ik (of wij) met hem samen wandelden. Hij ging letterlijk én figuurlijk vooral zijn neus achterna. Dit deed hij als hij los liep maar ook als hij aan de lijn was, dat maakte niet uit. Het is meerdere keren gebeurd dat hij mij aan de lijn omver heeft getrokken. We zagen wel dat hij het allemaal niet kwaad bedoelde. De hormonen zaten Luca enorm in de weg. We hebben Luca na lang twijfelen laten castreren en ik ben op een iets andere manier gaan trainen met hem. Dit zorgde voor een veel fijner samenzijn. We zijn een team samen in plaats van hij en ik/wij los van elkaar.

Luca heeft mij veel geleerd en dat doet hij nog steeds. Ik zie wanneer hij behoefte heeft aan spelen, slapen, contact, knuffelen, hersenwerkjes, rustig samenzijn, vriendjes enz. Het is erg waardevol om te merken wat voor invloed ik of iemand anders op hem heeft. Ik kijk steeds meer door de ogen van hem: verwondering is het resultaat!

Naast de honden die ik gehad heb heb ik ook al sinds mijn twintigste katten (ik ben nu 56 jaar). En het grootste deel van mijn leven rijd ik paard. Ik ben samen met het paard Kayley, waar ik de laatste jaren op reed, in aanraking gekomen met trauma- en stressverwerking (EMDR bij paarden), genoemd “ESDR-therapie”.
Kayley was erg gevoelig voor allerlei prikkels, zoals een ritselende jas, rammelende sleutels in mijn jaszak, een natte staart van haar, veroorzaakt door een waterplas enz. Ze raakte zichzelf dan behoorlijk kwijt en dan verloor ik het contact nogal met haar. We hebben hulp gezocht bij “stal de Flint” in Fochteloo. De ESDR-therapeute is meerdere keren geweest voor een behandeling en Kayley kan nu als de spanning een keertje komt veel sneller de spanning laten afvloeien. Het was een enorme verandering in vergelijking met de tijd voor de ESDR-sessies.

Nadat ik deze diervriendelijke therapie toegepast zag worden en zag wat voor succes het had, leek me dit ook zeer bruikbaar om bij honden toe te passen.
Ik ben dit gaan ontwikkelen voor honden. Vaak zie ik honden die zich “verliezen” en daardoor niet meer in contact zijn met hun eigenaar. Vaak doordat angst de oorzaak is. Eerst ben ik, om de DSDR te ontwikkelen, begonnen bij onze eigen hond Luca. D.m.v. DSDR-therapie heb ik bij hem veel meer rust kunnen brengen bij onverwacht bezoek. Vóór de DSDR-behandelingen (zie op de website bij DSDR-behandelingen) bleef Luca blaffen en door het huis rennen. Het geeft mij ontzettend veel voldoening om honden te kunnen helpen met diverse problematiek.

Voor de hond zelf is het zoveel fijner om meer ontspannen te kunnen zijn. Daarbij geeft het ook rust (en blijer gevoel) bij de eigenaar. Naast DSDR-therapie toe te passen bij de hond, geef ik de eigenaar ook begeleidingstips om de hond te kunnen helpen. Vaak reageert de hond op de houding van de eigenaar. Als dit het geval is zijn er meestal maar een paar aanwijzingen nodig zodat de hond sneller de spanning af kan laten vloeien. Mocht u naar aanleiding van deze informatie contact met mij willen opnemen, dan kunt u mij bereiken via het contactformulier.